و چرا همه ی قصه ها از آب شروع میشود؟ قصه ی آب زمزم و اسماعیل، قصه

ی رود نیل و موسی، قصه ی یونس و نهنگ و دریا، قصه ی ظهر عاشورا و آب ،

قصه ی یوسف درون چاه آب و قصه ای جدید! قصه ی غواصان و ... نه دیگر آب

نیست خاک است هر چند که باید آب باشد و غواص. قصه یکم عوض شده ،

قصه این جوری شده...دریا دلان بیدل،  فرشتگان دست بسته ی بال گشوده ،

مروارید های صدف عشق ،در زیر خاک . اما مگر می شود ماهی باشی و

دست بسته زیرخاک؟ قصه ی تلخی است ماهی بودن و اسیر خاک شدن.

دلاوران بی ادعایی که بی دلبستگی به دنیا دست بسته شدند و ما با

دلبستگی به دنیا دستانمان بسته شد. دریا دلانی که غرق در دریای بیکران

رحمت شدند و مایی که  غرق دریای مادی دنیا شدیم.

خوش آمدید چه بهنگام آمدید هوای دلبستگی دنیا داشت خفه ام می کرد اما

شمیم عطر وجودتان زنده ام کرد، میدانم که با دست های بسته هم میتوانید

دستم را بگیرید پس دستم را بگیرید.

با افتخار آغوش عشق می گشایم و شما خاکیان به افلاک رفته را به استقبال

میروم.